Potencjał plonotwórczy kukurydzy, najważniejszy z produkcyjnego punktu widzenia parametr, zdecydowanie przekracza potencjał zbóż klasycznych. Czynniki środowiskowe i agrotechniczne limitują jednak często jego wykorzystanie. Znajomość specyficznych cech roślin kukurydzy oraz ich potrzeb na każdym etapie rozwoju, a także agrotechniki odpowiedniej dla tego gatunku, umożliwia plantatorowi podjęcie właściwych działań i eliminację czynników stwarzających zagrożenie dla optymalnego plonowania w warunkach danego gospodarstwa. Jednym z podstawowych działań decydujących o powodzeniu w tej uprawie jest prawidłowe nawożenie, w tym odżywianie plantacji mikroelementami.

Jednym z najważniejszych elementów w integrowanej ochronie roślin jest monitorowanie obecności agrofagów. Na tej podstawie podejmuje się decyzje co do potrzeby, terminu i sposobu ograniczania liczebności ich populacji. Dzięki sukcesywnie prowadzonemu monitoringowi w okresie wegetacyjnym można wykryć wcześnie zagrożenie i na nie odpowiednio zareagować zanim powstaną szkody. Przy analizie stanu fitosanitarnego roślin prowadzonego przez plantatora wykorzystuje się różne techniki obserwacyjne – jedne bardzo proste, opierające się jedynie na wzroku prowadzącego obserwacje, a inne wymagające użycia mniej lub bardziej specjalistycznego sprzętu. Dodatkowo przy podejmowaniu decyzji co do terminu zwalczania niektórych agrofagów warto posiłkować się komunikatami sygnalizacyjnymi podawanymi przez jednostki zewnętrzne, ale bez rezygnowania z własnego monitoringu. Komunikaty są podawane obecnie dla kilku tylko agrofagów kukurydzy na Platformie Sygnalizacji Agrofagów IOR-PIB oraz na stronie Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Niektóre firmy komercyjne podają własne komunikaty sygnalizacyjne, z których można korzystać.